De in Overijssel geboren filmmaker Bert Haanstra maakte in 1958 de korte film Glas. Als eerste Nederlander sleepte hij hiermee een Oscar in de wacht. Voor vers Glas zijn wij gaan sleutelen aan de muziek van dit gefilmde culturele erfgoed. Vier verschillende componisten kregen de opdracht om een nieuwe soundtrack voor Glas te maken. Dit leverde 4 nieuwe versies op, die even verschillend als overtuigend zijn: vers Glas.
Bert Haanstra (1916-1997) werd bekend door zijn gefilmde observaties van het leven van de Nederlanders. Beroemde films van zijn hand zijn Fanfare (1958) en de bioscoophit Alleman (1963).
In 1958 maakte hij, in opdracht van de Verenigde Glasfabrieken in Leerdam en Schiedam, “Over glas gesproken”. Hierbij kreeg hij toestemming om voor zichzelf, met een tweede camera, een korte experimentele kleurenfilm “Glas” te maken. Een film die insloeg als een bom. Als eerste Nederlander sleepte Haanstra hiermee een Oscar in de wacht. De beelden, de ritmiek, de kleuren én de muziek van Pim Jacobs vormden een perfecte eenheid.
Over de prominente rol van de muziek van het Pim Jacobs Kwintet, waarmee Haanstra in andere films ook nog mee werkte, is veel gezegd en geschreven. De bijzondere synergie van muziek en beeld in ‘Glas’ was voor zijn tijd bijzonder vooruitstrevend.
Misschien was Glas wel de eerste videoclip.
Dit gegeven daagde productiehuis ON uit, om in het kader van het Bert Haanstra Film Festival, opdracht te geven aan vier uiterst verschillende, eigentijdse componisten en muzikanten om te komen tot een nieuwe soundtrack voor deze film. Dit zijn Rob Hubbard (UK), Michael Fakesch (Dld), Eddy De Clercq (BE) en Andre Manuel (NL).
Twee componisten kenden het werk van Haanstra en hebben als zodanig kennis van de achtergrond van zijn werk, tijd en leven. De andere twee komen uit het buitenland en hadden nog nooit van Haanstra, nog van zijn werk gehoord. De principes van het blazen of maken van glas zijn door de jaren heen niet veel veranderd, met de nieuwe composities dezelfde synergie realiseren als met Glas, is een enorme uitdaging voor de componisten.
Tien jaar na zijn dood is de erfenis van Bert Haanstra niet alleen een verslaglegging van Nederland en de Nederlanders tussen 1948 en 1989, maar ook nog steeds een inspiratiebron voor muzikanten en componisten in 2007. En dat is een impact waar je als filmmaker alleen maar van kan dromen.